Co się dzieje, gdy podstawowy okres leasingu gruntu zostaje skrócony i dochodzi do zmniejszenia sumy opłat leasingowych poniżej wartości „początkowej” gruntu, a jednocześnie do zwiększenia ceny wykupu gruntu po zakończeniu leasingu.
W takim wypadku, na początek kluczowe jest ustalenie, czy powyższe powoduje, że wciąż możemy traktować tak zmienioną umowę za umowę leasingu gruntu w rozumieniu przepisów ustawy CIT (art. 17i ust. 1).
Aby odpowiedzieć na to pytanie należy rozstrzygnąć, czy suma ustalonych w umowie leasingu opłat, o których mowa w art. 17i ust. 1 ustawy CIT, która to suma ma odpowiadać co najmniej wartości gruntu równej wydatkom na jego nabycie [przez leasingodawcę], obejmuje również wartość ceny wykupu gruntu po zakończeniu umowy leasingu.
Zgodnie z art. 17i ust. 1 ustawy CIT, „jeżeli przedmiotem umowy leasingu zawartej na czas oznaczony są grunty lub prawo wieczystego użytkowania gruntów, a suma ustalonych w niej opłat odpowiada co najmniej wartości gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów równej wydatkom na ich nabycie /…/”.
Stosownie do art. 17j ust. 1 ustawy CIT, cenę po której korzystający ma prawo nabyć przedmiot leasingu po zakończeniu podstawowego okresu umowy uwzględnia się w sumie opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1 pkt 3 i art. 17f ust. 1 pkt 2. W art. 17j ust. 1 nie ma odniesienia do art. 17i ustawy CIT, czyli do umowy leasingu gruntu. Istnieje zatem ryzyko, że ceny wykupu gruntu nie będzie można uznać za część sumy opłat leasingowych, a w rezultacie suma opłat określonych w skróconej umowie leasingu ostatecznie nie odpowiadałaby co najmniej wartości gruntu. Taka umowa mogłaby w konsekwencji nie zostać uznana za umowę leasingu gruntu w rozumieniu art. 17i ust. 1 ustawy CIT.
Czy w związku z powyższym, strony leasingu powinny dokonać jakichś korekt przychodów i kosztów w ujęciu podatkowym? Czy cena sprzedaży (wykupu) gruntu po zakończeniu leasingu powinna być ustalona według wartości rynkowej?
Cdn.